Epilepsie bij de hond
Wat zie je bij een hond met epilepsie
Het woord epilepsie betekent letterlijk ‘herhaalde aanvallen’. Zo’n epileptische aanval wordt veroorzaakt door overmatige elektrische activiteit in de hersenen. Deze verhoogde elektrische activiteit kan zich uiten in verschillende verschijnselen. Dit varieert van eenzijdig trillen van de lip, tot zeer ernstige verschijnselen waarbij de hond omvalt en heftige, krampachtige bewegingen maakt.
De 3 fasen van een epileptische aanval
De klassieke epileptische aanval bestaat meestal uit drie fasen. Het is als eigenaar nuttig om deze te leren herkennen.
Fase 1: Gedragsveranderingen voor de aanval
De eerste fase van een epileptische aanval uit zich bij je hond in gedragsveranderingen. Deze fase wordt ook wel Aura genoemd. Mogelijk zie je de volgende verschijnselen:
- De hond maakt abnormale bewegingen, loopt onrustig heen en weer of likt de lippen.
- Veranderingen van verschillende lichaamsfuncties zoals kwijlen, plassen of braken.
- De hond kan wat angstiger worden - wat zich kan uiten in het vragen van aandacht, janken, blaffen, zichzelf terugtrekken of zelfs verstoppen.
Wanneer je meer vertrouwd raakt met epilepsie en het patroon dat je hond daarbij laat zien, herken je vaak vroegtijdig al subtiele veranderingen in gedrag. Hierdoor wordt het mogelijk om een epileptische aanval bij je hond te zien aankomen.
Fase 2: De aanval
Deze fase, de eigenlijke aanval, is wat de meeste mensen associëren met epilepsie. Het kan er beangstigend uitzien wanneer je niet weet wat er gebeurt met je hond.
Over het algemeen begint de aanval met het verstijven van de spieren. De hond kan daarbij met gestrekte poten en de kop naar achteren omvallen, en vervolgens krampachtige trappelende of fietsende bewegingen maken. Soms lijkt het zelfs of de hond al liggend wil rennen. Spiertrillingen, het laten lopen van de ontlasting of urine, kwijlen of braken zijn in deze fase vaak te zien.
Honden kunnen ook blaffende of jankende geluiden maken en sneller en duidelijker ademhalen. Verder is een donker gekleurde tong nog wel eens zichtbaar. De hond is overigens tijdens deze fase niet bij kennis, en maakt de aanval dus niet bewust mee.
Fase 3: Veranderingen bij de hond na de aanval
Na de aanval kan het zijn, dat je hond een periode bewegingsloos op de grond blijft liggen, voordat hij/zij weer opstaat. Het is vrij normaal dat de hond in meer of mindere mate gedragsveranderingen laat zien, zoals:
- Desoriëntatie (verward) en versuft rondlopen, waardoor de hond tegen allerlei dingen aan kan botsen
- Overmatige honger en dorst
- Ongecontroleerde darm- en/of blaaslediging
- Spierzwakte
- Tijdelijke blindheid
Maak je je zorgen over agressief gedrag?
Hoewel een epileptische aanval bij iedere hond verschillend is, komt agressief gedrag tijdens of na een epileptische aanval zelden voor. Toch is het belangrijk dat je rekening houdt met agressief gedrag. Vooral wanneer je een grote hond hebt en/of er meerdere huisdieren of kinderen in het huis aanwezig zijn.
Als je je zorgen maakt over het feit, dat je hond als gevolg van epilepsie agressief gedrag vertoont, neem dan contact op met je dierenarts. Laat je adviseren hoe jij/jullie hier het beste mee om kunnen gaan.
Tijdens een aanval
Het is belangrijk om te weten dat je hond, ondanks het feit dat hij/zij bewusteloos is, gedurende de aanval de ogen open houdt. En weet dat de hond, hoe akelig zo’n aanval er ook uitziet, er zelf niets van merkt.
Hoewel een aanval meestal enkele minuten duurt, kan dat voor jou als toeschouwer gevoelsmatig veel langer lijken. Daarom is het belangrijk om de tijd die zo’n aanval duurt op te nemen. Zie ook Praktische hulpmiddelen.
Dit helpt jou en je dierenarts beter te bepalen of er spoedeisende hulp nodig is om zo’n aanval met medicatie te stoppen.
Als je hond een aanval heeft van meer dan 5 minuten of wanneer hij/zij meerdere aanvallen per dag krijgt, neem dan direct contact op met je dierenarts.
Oorzaken en soorten
Grofweg kunnen we epilepsie in twee soorten indelen:
- Primaire (of idiopathische) epilepsie, en
- Secundaire (of symptomatische) epilepsie
Primaire epilepsie bij honden
De meeste honden waarbij epilepsie wordt gediagnosticeerd, lijden aan primaire epilepsie. Er is bij deze honden geen directe oorzaak van de aandoening te vinden.
Over het algemeen zijn honden met primaire epilepsie verder gezond. Daarom is deze vorm van epilepsie moeilijk te herkennen. De enige manier om erachter te komen of deze honden epilepsie hebben, is informatie die jij als eigenaar aan je dierenarts kunt geven. Met die informatie kan de dierenarts bepalen of je hond daadwerkelijk een epileptische aanval gehad heeft of niet.
Helaas is er nog geen specifieke test beschikbaar, waarmee primaire epilepsie is aan te tonen. Voordat de dierenarts de diagnose primaire epilepsie kan stellen, zal er een aantal onderzoeken moeten worden uitgevoerd om secundaire epilepsie uit te sluiten.
Welke honden lijden aan epilepsie?
Primaire epilepsie kan bij iedere hond voorkomen. Toch zijn er rassen waarbij deze aandoening vaker wordt gezien, zoals:
| Labrador | Beagle |
| Golden Retriever | Engelse Springer Spaniël |
| Duitse herder | Ierse setter |
| Boxer | Poedel |
| Vizsla | Dashond (Teckel) |
Dit zijn slechts een aantal rassen waarbij primaire epilepsie wordt gezien. Epilepsie komt bij meer hondenrassen voor. Primaire epilepsie kan erfelijk zijn. Fokken met een hond die epilepsie heeft, wordt dan ook ten strengste afgeraden. Wil je weten of in het hondenras van jouw voorkeur primaire epilepsie voorkomt? Vraag dit dan na bij de rasvereniging van dat specifieke hondenras.
Secundaire epilepsie bij honden
Als er een oorzaak voor de aanvallen kan worden gevonden, dan spreekt men van secundaire epilepsie. Als je hond epileptische aanvallen heeft, zal de dierenarts voorstellen om enkele testen uit te voeren. Deze testen worden gedaan om een onderliggende oorzaak te vinden. Enkele van deze oorzaken zijn:
- Verwonding aan het hoofd (inwendig/uitwendig)
- Hersentumoren
- Lever- of nierproblemen
- Infecties
- Opname van gifstoffen
- Lage bloedsuikerspiegel
Hoe vaak komt epilepsie voor?
Epilepsie is een relatief veel voorkomende aandoening bij honden. Bij 1 op de 20 honden wordt epilepsie gediagnosticeerd. Hoewel primaire epilepsie bij iedere hond kan voorkomen, zien we het toch vaker bij rashonden. De meeste honden krijgen hun eerste aanval tussen een leeftijd van 1 en 5 jaar.
Lees verder over de diagnose, behandeling en prognose van epilepsie bij honden
